ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ(1493-1566)

Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής

Η πραγματική ιστορία,και απάντηση στην παραπληροφόρηση του εις την Ελλάδα δυαδικτύου......Ο μόνος στην ιστορία του Τουρκικού έθνους που προς τους χριστιανούς υπήρξε σχετικά ανεκτικός, τους παραχώρησε πολλά προνόμια και χρησιμοποίησε Έλληνες σε δημόσιες θέσεις.

    

Ο Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής

Ο Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής (τουρκ.: Kanuni Sultan Süleyman, Οθ. τουρκ: سليمان‎) (1493 – 1566), ήταν ο δέκατος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από το 1520 ως το 1566. Από τους Τούρκους αναφέρεται ως Σουλεϊμάν Α΄ ο «Κανουνί» (Νομοθέτης). Κατά την βασιλεία του η Οθωμανική αυτοκρατορία έφτασε στη μέγιστη γεωγραφική της επέκταση και στο απόγειο της δύναμής της. Υπήρξε ο επιφανέστερος των σουλτάνων.
Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα στις 6 Νοεμβρίου 1494. Σε ηλικία 7 ετών σπούδαζε στην Κωνσταντινούπολη μαθηματικά, ιστορία, λογοτεχνία, θεολογία και στρατιωτικές τεχνικές. Σε ηλικία 15 ετών ξεκίνησε την καριέρα του ως διοικητής οθωμανικών επαρχιών. Διαδέχτηκε τον πατέρα του, Σελίμ Α΄, το 1520 και αναδείχτηκε άριστος στρατηγός, νομοθέτης, κυβερνήτης εξαίρετος και προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών. Υπήρξε ο πρώτος και τελευταίος σουλτάνος που ανέβασε στο θρόνο μια χριστιανή δούλη, την πανέμορφη Ρωξελάνη, η οποία πήρε το όνομα Χουρέμ. Μαζί της έκανε πέντε παιδιά: τον Μωάμεθ, τον Σελίμ, τον Βαγαζίτ, τον Τζιχανγκίρ και την Μιχριμάχ.

Ανέλαβε μια σειρά επιτυχημένων εκστρατειών, ξεκινώντας με την κατάληψη του Βελιγραδίου το 1521. Το 1522 κατέλαβε τη Ρόδο και επέτρεψε στους Ιωαννίτες ιππότες να εγκαταλείψουν το νησί και να εγκατασταθούν στη Μάλτα, την οποία απέτυχε να καταλάβει μετά από μακρά πολιορκία (18 Μαΐου-8 Σεπτεμβρίου 1565). Από το 1521 μέχρι το 1556 τα στρατεύματά του κατέλαβαν την Ουγγαρία, την Τρανσυλβανία, τη Σλοβενία, τη Μολδαβία στην Ευρώπη, το Κουρδιστάν, τη Μεσοποταμία, τη Γεωργία στην Ασία, την Τριπολίτιδα, την Τύνιδα και το Αλγέρι στην Αφρική, ενώ ο στόλος του κυριαρχούσε με επικεφαλής τον αρχιπειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Στις 29 Αυγούστου 1526 νίκησε το Λουδοβίκο Β΄ της Ουγγαρίας στη μάχη του Μοχάτς, κατέλαβε μέρος της Ουγγαρίας και αναγνώρισε ως βασιλιά της τον υποτελή του Ιωάννη Ζαπόλσκι της Τρανσυλβανίας. Καθώς ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κάρολος Ε΄ και ο αδερφός του, αρχιδούκας της Αυστρίας Φερδινάνδος ανακατέλαβαν την Ουγγαρία, ο Σουλεϊμάν εισέβαλε δύο φορές στην Αυστρία, το 1529 και το 1532 και προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τη Βιέννη, πολιορκώντας την το 1529. Η αποτυχημένη αυτή απόπειρα θεωρείται ότι σηματοδοτεί το τέλος των επεκτατικών πολέμων των Οθωμανών προς τη Δυτική Ευρώπη.

Το Σουλεϊμανιέ Τζαμί (Κωνσταντινούπολη) από τη "γέφυρα του Γαλατά", στον Κεράτιο Κ.

Επί των ημερών του συνάφθηκαν οι πρώτες διπλωματικές σχέσεις με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Προς τους χριστιανούς υπήρξε σχετικά ανεκτικός, τους παραχώρησε πολλά προνόμια και χρησιμοποίησε Έλληνες σε δημόσιες θέσεις. Διακρίθηκε για τη συνετή διοίκησή του, υπήρξε προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, ενώ υπήρξε μεγάλος νομοθέτης και ποιητής του Ισλάμ.
Πέθανε το 1566 από αποπληξία, κατά την έναρξη νέας εκστρατείας κατά της Ουγγαρίας. Τάφηκε σε οκταγωνικό μαυσωλείο, στο Σουλεϊμανιέ Τζαμί (στο νοτιοανατολικό περίβολο).

Πηγές από Βικιπέδια...

• Σοφίας Ν. Σφυρόερα, Κωνσταντινούπολη, Πόλη της Ιστορίας, Αθήνα 2006, ISBN 960-442-233-2, σελ. 178

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1925-1930

Με χρυσά γράμματα, γράφεται στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού η 10η Μαρτίου του 1925, ημέρα ίδρυσης του Oλυμπιακού μας. Ο ιστορικός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς ( Ο.Σ.Φ.Π.) δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς.

1925-1930

Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ήταν ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε να υποδηλώσει με τον τίτλο του νέου συλλόγου δύναμη, αθλητική ισχύ, ήθος, ευγενή άμιλλα, και φυσικά το ολυμπιακό ιδεώδες.
Οι ιδρυτές ήταν όλοι αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες στο μεγάλο λιμάνι. Η οικογένεια των Ανδριανόπουλων έχει στην ιδιοκτησία της ένα εμπορικό οίκο, που διηύθυνε τότε ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα. Σε άμεση συνεννόηση με άλλους επιφανείς παράγοντες της πειραϊκής κοινωνίας , δημιούργησαν ένα αθλητικό σωματείο, για να αμφισβητήσουν άμεσα την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).Ανάμεσα στους ιδρυτές ξεχώριζαν, ο βιομήχανος Μιχαήλ Μανούσκος, ο ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν Νότης Καμπέρος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο χρηματομεσίτης Ιωάννης Κεκκές, και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνι-κή, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική).
Ο Ολυμπιακός ταυτίζεται στο ξεκίνημά του με τα αδέλφια Ανδριανόπουλου. Και οι πέντε έγραψαν ιστορία. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί παρόμοιο γεγονός, όπου πέντε αδέλφια να είναι συμπαίκτες σε μία ομάδα, και ακόμη περισσότερο όλοι τους να αγωνίζονται στην επίθεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους άλλους πρωτοπόρους, όπως ήταν ο Κώστας Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας της ομάδας, αλλά και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος, Κώστας Τερεζάκης.
Η δεκαετία του 1930 ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους ακόμη και στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία . Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές . Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να σαρκάσουν τους φιλάθλους του αντιπάλου. Το 1931 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα για να οριστικοποιηθεί το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, με απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή.
ΥΜΝΟΣ
«Φευγάτε από μπρος...» Δεν χρειαζόταν βέβαια η προειδοποίηση γιατί κάθε αντίπαλος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ήξερε τι τον περιμένει. Στο πρώτο πρωτάθλημα Εθνικής Κατηγορίας της περιόδου 1930-31 ο Ολυμπιακός παρέταξε μια πολύ μεγάλη ομάδα: τον Γραμματικόπουλο, τους αδελφούς Ανδριανόπουλους- τον Ντίνο, τον Γιώργο, τον Βασίλη και τον Λεωνίδα-, τον Λεκκό, τον Κουράντη, τον Τερεζάκη, τον Πεζώνη, τον Πανόπουλο, το Σοφρά, τον Χρυσαφόπουλο, τον Κουράντη και άλλους. Ο Ολυμπιακός έγραψε ανεπανάληπτους θριάμβους μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο - το Καραϊσκάκη - αλλά και στα άλλα γήπεδα των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Με 3-1 έχασαν όλες οι ομάδες του Πρωταθλήματος μέσα στον Πειραιά, καθώς το Ποδηλατοδρόμιο έθαψε τις ελπίδες όλων εκείνων που θέλησαν να νικήσουν ο Θρύλο. Με 3-1 έχασαν όλοι. Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Άρης Θεσσαλονίκης, Ηρακλής και ο ΠΑΟΚ. Μοναδική εξαίρεση ο Εθνικός. Αυτός φιλοδωρήθηκε.. με 4-1. Πηγή έμπνευσης όλα αυτά για το Βασιλειάδη που έγραψε τους στίχους και το Λαουτάρη που συνέθεσε την μουσική: «Ένα, δύο, τρία γκολ, παντού πανικός! Θρίαμβος, νίκη, - Ολυμπιακός- !» Ένας ύμνος που τον τραγουδούσαν οι παίκτες και οι φίλαθλοι μέσα και έξω από το γήπεδο με σφιγμένες γροθιές και δάκρυα στα μάτια. Ένας ύμνος που συγκινούσε, συγκλόνιζε και ηλέκτριζε ολόκληρη την Ελλάδα. Είχε γίνει της μόδας, ακουγόταν στα γραμμόφωνα, στα πάρτυ, στις εκδρομές, παντού. Αντηχούσε και αντιλαλούσε σε όλο τον Πειραιά.
Ύμνος Ολυμπιακού
Στίχοι: Ξ. Βασιλειάδη
Μουσική: Γιάγκου Ε. Λαουτάρη

ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ

ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ, ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ,

ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣ’ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ ΠΟΥ ΔΩΣΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ.

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ,

ΑΤΡΟΜΗΤΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΞΑΝΑΝΟΙΓΗ Η ΝΙΚΗ ΠΑΣΑΡΕΙ Ο ΕΝΑΣ,

Ο ΑΛΛΟΣ ΣΟΥΤΑΡΕΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΣΩΣΤΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ,

ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙ,

ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΑΡΚΑΡΕΙ,

ΘΡΙΑΜΒΟΣ,

ΝΙΚΗ,

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,

ΦΕΥΓΑΤ’ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ,

ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,

ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,

ΔΥΝΑΜΙ,

ΤΕΧΝΗ,

ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,

ΔΥΟ,

ΤΡΙΑ,

ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,

ΝΙΚΗ,

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ,

ΠΑΝΤΙΕΡΑ ΓΝΩΣΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ,

ΑΓΩΝΑΣ ΦΙΛΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ,

ΘΡΙΑΜΒΟΣ,

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΙΚΗ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥΣ Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ,

ΑΛΛΑΛΑΓΜΟΣ!

ΚΟΚΚΙΝΟ-ΑΣΠΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,

ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,

ΔΥΝΑΜΙ,

ΤΕΧΝΗ,

ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,

ΔΥΟ,

ΤΡΙΑ,

ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,

ΝΙΚΗ,

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΜΕ Τ’ΑΣΠΡΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΛΑΜΨΗ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΟΛΑ ΕΝΩΜΕΝΑ ΣΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»

ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΑ,

ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑ,

ΔΥΝΑΜΙ,

ΤΕΧΝΗ,

ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ,

ΔΥΟ,

ΤΡΙΑ,

ΓΚΟΛ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ,

ΝΙΚΗ,

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ